Flow ของ OAuth 2.0

Cover image from flickr, Pexels

เนื้อหาทั้งหมดเอามาจาก video ของ Okta Youtube channel และ productioncoder channel

ตั้งใจเขียน Blog นี้เพราะว่าลืม flow ของ OAuth ทุกทีว่ามันทำงานยังไง สุดท้ายต้องมานั่งดู clip ย้อนหลังใหม่เรื่อยๆ รู้สึกว่าไม่ค่อยมี time efficiency เท่าไหร่เพราะ clip ก็นานเป็นชั่วโมงอยู่เลยมาเขียน Blog ซะเลย

blog นี้พยายามจะเขียนครอบคลุมแค่เรื่อง Flow หลักๆ กับ PKCE เท่านั้นอาจจะไม่ได้ลงรายละเอียดมากเท่าไหร่

Terms

• Resource Owner: เจ้าของ Resources ที่ app เราต้องการจะ access เช่น Google, Facebook, Twitter etc
• Client: app ของเรา
• Scope: ข้อมูลที่เราอยากได้จาก Resource Owner

Flow ของ OAuth2 ในภาพใหญ่จริงๆ มีแค่ 7 ขั้นตอน

• (1) Pre-register กับ Resource Owner
  เราจำเป็นต้องทำการ pre register กับ Resource Owner ก่อนที่จะทำการ implement authorization ให้ลองนึกถึงการที่เราต้องไปสร้าง apps บน Facebook, Twitter, Google ก่อนเริ่ม ใน step นี้ Resource Owner อาจจะทำการสร้าง secret key มาให้เราใช้งาน เราจำเป็นต้องเก็บไว้กับตัวเองที่ Backend server ของเรา

• (2) ส่ง request ไปที่ Authorization Server ของ Resource Owner (Front channel)
  หลังจากที่เราทำการ implement ปุ่ม authorization แล้ว (Login with Facebook, Login with Google, Login with Twitter) เราจะทำการส่ง Request ไปที่ authorization Server ของ Resource Owner เพื่อทำการ authorize โดยขั้นตอนนี้เราจะทำการส่ง Scope ไปด้วยพร้อมกับ callback URI
  

Redirect URI; myapp.com/callback
Scope: profile, contacts

Resource Owner จะขึ้นหน้าเว็บให้เราทำการ signin

• (3) Resource Owner ทำการ redirect เพื่อขอ permission เราเพื่อให้ข้อมูลกับ client app (Front channel)

• (4) Resource Owner redirect กลับมาที่ Callback URI (Front channel)
  เมื่อ user ทำการกดอนุญาตแล้ว Resource Owner จะทำการ redirect กลับมาที่ callback URI ที่ให้ไว้ที่ step แรก พร้อมกับ return authorization code กลับมาด้วย

• (5) Exchange authorization code กับ accesstoken (Back channel)
  เราจะทำการแลกเปลียน authorization code ที่ได้มาจาก step ที่ 4 กับ accessToken โดยทำการส่ง authorization code + secret key ที่เราได้ตอน step ที่ 1 ไปที่ Authorization Server ของ Resource Owner

• (6) Authorization Server ของ Resource Owner คืน accessToken (Back channel)

• (7) Client app นำ accessToken (Back channel) ไปใช้เพื่อเข้าถึง resource ตามที่ได้ระบุไว้ใน scope ที่ step แรก

Back and Front Channels

ใน step ที่ 5 เราจะไม่ได้ accessToken returned มากลับตรงๆ แต่จะได้เป็น authorization code มาแทน สาเหตุหลักๆมาจากเรื่อง security ถ้าเกิดว่ามี malicious software ที่ทำหน้าที่ดักข้อมูลที่เรารับส่งที่ step นี้จะให้เกิดปัญหาได้ เราเลยจำเป็นต้องให้ Server ของเราเป็นคนส่ง request (Back Channel) และแนบ secret key ไปด้วยเพื่อขอ AccessToken แต่ในบางกรณีเราอาจจะไม่มี backend server เช่น app เราเป็น Static page web site นั่นทำให้เราจำเป็นที่จะต้องได้ AccessToken มาที่ step นี้ Flow นี้จะเรียกว่า Implicit Flow

Implicit Flow

Implicit Flow จะเหมือนกันกับ Flow ปกติต่างกันตรงที่ไม่มี Back channel นั่นทำให้ที่ Step 5 เราจะได้ AccessToken มาตรงๆ
ข้อเสียที่ควรรู้ไว้คือ Implicit Flow จะมี security ที่แย่กว่า Flow ปกติ

OpenID

OAuth2 ถูกสร้างมาเพื่อใช้แค่สำหรับ Authorization เท่านั้น แต่การใช้งานของมันค่อนข้างแพร่หลายเลยทำให้มีการนำมาประยุกต์ใช้กับการ Authentication ด้วย โดยสิ่งที่ถูกสร้างมาเป็น extension ของ OAuth สำหรับการ Authentication คือ OpenID

สิ่งที่เพิ่มเข้ามาจาก flow ปกติคือ

• OpenID scope: เพื่อบอก Authorization Server ว่าเป็นการขอใช้ Authentication
• ID Token: สำหรับการ fetch ข้อมูล user ที่ทำการ authentication
• UserInfo endpoint: สำหรับดึงข้อมูล UserInfo

PKCE (Proof Key for Code Exchange)

สมมติว่าเราต้่องการทำ OAuth บน mobile app ใน flow ปกติที่ไม่ใช่ implicit flow โดย:

• เราไม่มี backend server ที่ไว้ช่วยเก็บ secret key
• เราไม่สามารถเก็บ secret key ไว้ที่ client app เราได้
• Authorization มี option ให้เลือกว่าจะไม่ใช้ secret key

ใน step ที่ (5) ที่เราทำการส่ง authorization code ไปที่ Authorization Server เพื่อทำการแลกเปลี่ยน access token บน mobile app มีโอกาสที่ malicious app ที่มาแอบดักตัว authorization code ก่อนเราแล้วไปทำการส่งไปที่ server เพื่อขอ Access token ได้ RFC-7636

PKCE ช่วยแก้ปัญหานี้ด้วยการ

1. generate strings ที่มีความยาว 43-128 characters เรียกว่า code_verifier
2. hash code_verifier ด้วยการ hash ตามมาตราฐาน
3. ใน step ที่ 2 ให้ทำการส่ง code challenge และ code challenge method ไปที่ Authorization Server ด้วย โดย code challenge คือค่าที่ได้จากการ hash และ code challenge method คือวิธีในการ hash เช่น sha256 กระบวนการนี้จะทำให้ Authorization Server รู้ว่า ค่าที่ได้จากการ hash คือค่าอะไร และใช้กระบวนการ hash แบบไหน
4. ใน step ที่ 5 ที่เราทำการส่ง authorization code ให้เราทำการส่ง code_verifier ไปที่ authorization server ด้วย ตัว authorization server จะทำการ hash ค่า code_verifier ด้วยวิธีการที่บอกก่อนหน้า (code challenge method) แล้ว check ค่าว่าได้ hash value ที่ตรงกันกับ code challenge หรือไม่